چراغ که سبز میری وقتی قرمز شد وایمیستی اما اگه آبی شد با دون دونای رنگی باید بری یا وایستی

(شل سیلور استاین)

راستی نوشته ی قبلی برای یغما گلرویی بود

بچه که بودم
از جریمه های نا نوشته که بگذریم
سلمانی و ساعت وسیب
سکه و سلام و سکوت
سبزی صدای بهار
هفت سین سفره یمن بود
بچه که بودم دلم برای ان کلاغ پیر می سوخت
که اخر هیچ قصه ای به خانه نمی رسید
بچه که بودم تنها ترس ساده ام این بود
 که  سه شنبه شب اخر سال
باران بیاید
 بچه که بودم
اسمان ارزو ابی(قرمز
وکوچه ی کوتاهمان
پر از عبور چتر و چلچراغ و چلچله بود